Peter en Madonna in Lilongwe

Dinsdag 31 maart bericht van Peter uit Lilongwe:

"Goedemorgen!!

Gisteren 1 dag eerder in Lilongwe aangekomen daar we aan andere route genomen hebben van Chitimba Beach naar Lilongwe i.v.m. een weggeslagen brug. De eerste dag was qua natuur beeldschoon met een flinke klim. De tweede dag was lood en loodzwaar daar we naar een hoog gelegen plateau toe moesten. Dit ging gepaard met ca. 50 steile heuvels met stevige afdalingen. Uiteindelijk 2000 meter geklommen. Iedereen maar dan ook iedereen was kapot. Ik dacht dat het aan mij lag maar dat was gelukkig niet het geval. Elke keer als je aan de top was zag je de volgende helling al weer. Ik raakte totaal gedeprimeerd ervan! Gedurende de nacht ook behoorlijke tintelingen in de benen gehad.

Gisteren een rit van 130 KM waarvan 80 KM met stevige tegenwind. Na 20 KM brak mijn zadelpenring zodat ik met pen en al naar beneden zakte en tevens van links naar rechts bewoog. Bij het eerste de beste dorp naar de plaatselijke fietsenmaker gegaan (hoefsmid) die uit een stuk staal een geimproviseerde ring maakte met twee gaten erin en een bout. Deze redde het in ieder geval voor de 50 km tot de lunch alwaar ik een reservering kreeg van een mederijdster. Hoe kom je er bij om die mee te nemen.

Gisterenmiddag 30 maart in Lilongwe aangekomen en gelukkig telefonisch een kamer gereserveerd. Bleek helemaal goed te zijn want er zijn weinig hotels en momenteel is Madonna in Lilongwe vanwege weer een adoptiekind en de pers reist haar achterna en bezet alle beschikbare kamers.

Het regent hier nu pijpenstelen dus ben blij niet in mijn tentje te zitten. De hele campsite staat onder water. Wat een armoede dat kamperen in de regen. Ik denk niet dat mijn tent mee terug gaat naar NL. Verblijf nu in de Musaf Lodge in het centrum met alles om me heen. Bevalt we wel. Gisteren met Marcel en Simon eindelijk weer een echte steak gegeten. Echt heerlijk en een toetje! Appeltaart.

We hebben dus een dag extra in Lilongwe dus dat is meegenomen. Zo meteen laat ik me ergens lekker masseren en duik de rest van de dag in mijn boek. Van uitslapen komt weinig. Je zit in zo'n belachelijk ritme zodat je elke dag wakker wordt om kwart voor vijf en in avond om acht uur kapot bent.

In Lilongwe is verder weinig te beleven. Wel een behoorlijk grote stad maar met weinig inhoud. Voor Malawi moet je echt aan het meer zijn.

We hebben inmiddels de 7000 km overschreden en vanaf overmorgen worden de etappes gemiddeld ook langer. Nog zo,n dikke 4500 km te gaan. In Namibie heeft het sinds 40 jaar niet zo veel geregend als de laatste maand. Ook hier zullen we waarschijnlijk een andere route moeten nemen. Geen idee welke en of dat veel minder is. Vrijdag hebben we er al een van 185 KM dus stilletjes hopen op meewind! We gaan wat meer westelijk dus dat is wel de verwachting maar in Afrika is niets maar dan ook niets zeker!

Morgen 1 april word ik opgehaald door iemand van het Rode Kruis die samenwerken met de stichting Malaria No More. We gaan ergens het binnenland in. Ik schrijf daarover de volgende keer.

Wat overigens wel de moeite waard is om te vertellen zijn de locals op fietsen. Op de eerste plaats lijken het allemaal oude Fongers/ Burgo of Gazelle fietsen met handremmen zonder versnelling. Allemaal natuurlijk zwart en deze zijn geimporteerd uit China. Ze zijn zo gammel als de pest en natuurlijk geen onderhoud want dat is niet nodig. Een roestige ketting die er voortdurend afloopt. Die eikels kunnen wel zo ongelofelijk hard fietsen op die krengen. Dan komt zo'n zwartman je voorbij met iemand achterop en dan ook nog heuvel op. Hodes op zijn "custom made light weight titanium bike", nee die gaat lekker!!! Is weinig goed voor de moraal kan ik jullie verzekeren. De glimlach om hun mond verraadt ook genoeg. Ik kijk ze dan ook niet meer aan. Wellicht kinderachtig maar ik gun ze die genoegdoening niet, terwijl ik toch zo goed tegen mijn verlies kan, niet waar?

Groet, Peter"