In Mzuzu in Malawi aangekomen

Vrijdag 27 maart is Peter in Mzuzu in Malawi aangekomen en liet hij ons het volgende weten:

"Even uit de lucht geweest maar daar ben ik weer.
Inmiddels in Malawi aangekomen. De laatste twee dagen in Tanzania waren spectaculair qua natuurschoon. Ik kan echt iedereen aanraden Tanzania te bezoeken. Aardige mensen, fantastisch natuurschoon en een hoop dingen te ondernemen. Echt een aanrader!! De grensoverschrijding naar Malawi ging allemaal braaf in zijn werk met het nodige " gehassel" met de " moneychanger".
De eerste nacht een buschcamp hetgeen afschuwelijk was door al het locale geweld wat we over ons heen kregen wat betreft kinderen. In de nacht zijn er ook verschillende mensen bestolen van spullen die naast of in het voorpoortaal van de tent lagen. Ik was twee blikjes bier kwijt , dus dat viel wel mee!
De volgende dag 120 KM naar Chitimba Beach aan Lake Malawi, een prachtige rit, in de morgen enigszins nat, heuvelachtig maar met wonderschone uitzichten. De laatste 25 KM langs het meer met forse tegenwind. Chitimba Beach is zo'n idyllisch oord voor hippies en overland trucks, waar ik de mazzel had op tijd te zijn en de laatste cottage aan het strand had. Echt te gek. Het meer is echt fantastisch en ca. 27 graden. Daar hadden we onze rustdag daar wat gevolleybald, boekje gelezen, biertjes gedronken , glaasje wodka genuttigd etc. etc.. Daar kwam ook heel sterk de gedachte bij me op om de cottage voor nog 4 dagen te nemen en vervolgens met de bus naar Lilongwe te vertrekken. Even uit de sleur van alles. Wat een zalig oord!! Je huurt een aardige zwarte " hulpverloofde" in, die er genoeg te krijgen zijn, en je hebt de tijd van je leven!!Uiteindelijk overwon de liefde thuis en een beetje die van de fiets!! Ik hoor nu mensen denken dat ik gek geworden ben en wellicht is dat ook zo!!
O.K. vandaag weer een nieuw traject naar Lilongwe waarvan de eerste dag naar Mzuzu, de hoofdstad van de noordelijke provincie in Malawi. De eerste 20 km langs het meer en vervolgens de bergen in voor 40 KM naar en hoogte van 800 meter hetgeen super zwaar was maar wel super mooi. Daarna een mooie afdaling en vervolgens door een dal gereden wat echt prachtig was.Na 137 KM waren we er en zitten nu in een lekker hotel.
De weg van morgen is onzeker daar de geplande route een probleem heeft. een brug is weggespoeld. We zien wel!In Lilongwe meld ik me weer.
Het gaat goed met me! Heb gedurende de nacht af en toe last van tintelingen in de benen, maar dat zal wel overgaan.
Ik ga nu ergens lekker eten en wens iedereen een gezellig weekend. Nog 6 weken en we zijn in Kaapstad en belangrijker nog 4 weken en Jan is bij me!
Groet, Peter"

Peter in Malawi aangekomen

Peter is inmiddels in Malawi aangekomen. Als het even kan, overnacht hij in een hotel omdat je tent opzetten in de regen geen pretje is. Zoals je kunt zien, is het landschap dan ook prachtig groen. We hebben nog geen nieuws van Peter vernomen en gaan ervan uit: geen nieuws is goed nieuws. Als hij weer een rustdag heeft, zal hij zich weer melden.

Tanzania, een prachtige vakantiebestemming

Vandaag, maandag 23 april, is er telefonisch contact geweest met Peter. Het gaat goed met hem.
Tanzania is echt fantastisch. Het is heel groen; dat kan ook niet anders want het regent er behoorlijk veel. Peter zit vandaag dan ook in een hotel i.p.v. in de regen zijn tentje op te moeten zetten. Door het klimaat doen de wildparken het goed – de dieren hebben genoeg te eten en te drinken en de vegetatie groeit en bloeit. Peter raadt Tanzania dan ook aan als vakantiebestemming: je kunt de Kilimanjaro beklimmen, een wildpark in, naar de kust, naar Zanzibar.
De fietstochten zijn nu niet meer zo extreem zwaar. Er zijn nog wel heuvels en bergen. Een beetje zorgen maakt Peter zich om zijn benen want vannacht kreeg hij kramp in z’n benen. Die hebben dan ook veel te verduren.
Omdat Peter nu zo’n 3500 kalorieen per dag verbruikt i.p.v. 4500-5000 denkt hij dat hij nu stabiel op gewicht blijft. Hij probeert zo goed en zo veel mogelijk te eten als hij kan want meer afvallen moet hij echt niet doen.
Morgen gaan ze Malawi in!!!

Peter goed aangekomen in Irringa

Vanmorgen vroeg, vrijdag 20 maart, mailt Peter ons zijn avonturen. Het was deze keer wel heel erg heftig zoals jullie hieronder kunnen lezen. Gelukkig heeft hij het allemaal overleefd en zijn we natuurlijk heel trots op hem. Het is echt super dat hij inderdaad zo gezond blijkt te zijn. Want dat is natuurlijk wel het allerbelangrijkste bij deze tocht.

"Wir haben es hinter uns gebracht!!! Dat kan je wel zeggen.

Ik ben eigenlijk wel een beetje trots op mijzelf dat ik dit traject in zijn geheel gefietst heb. Dat kunnen er niet vele zeggen. De trucks zaten behoorlijk vol met fietsers die er de brui aan gaven en wel begrijpelijk. Ik zat ook wel lekker in mijn vel en dat helpt maar uiteindelijk ben ik toch een gewone huis, tuin en keuken fietser, niet waar? Het was ongelofelijk zwaar de laatste week met 6 dagen dirt road op een rij.Hoe is het mogelijk om zulke slechte wegen te bouwen.

Er zijn ook te veel ongelukken gebeurd waarvan een echt vervelende. Paul Porter, een Amerikaanse professor, is bij een afdaling gevallen in een kuil met als gevolg een slagaderlijke bloeding en een ingewikkelde elleboogfractuur. Ik was 2 minuten nadat het gebeurd was bij hem en het zag er allemaal buitengewoon slecht uit. Hij is inmiddels richting US. Reuze jammer want hij was een van de toppers en een hele goede fietser!
Ook hebben er zich andere ongelukken voorgedaan zonder ernstige afloop. Een Canadees met nierproblemen zal ook waarschijnlijk vertrekken.

Ik ben echt een geluksvogel zo ver! Ben niet echt ziek geweest en voel me uitstekend. Dit moeten we wel even volhouden! Ik ben zelf wel tot twee keer toe aan een echte klapper ontkomen. Naast de dirt road loopt vaak een pad hetgeen door 'locals' gebruikt wordt om te lopen of te fietsen en wat stukken beter is dan de "hoofdweg". Deze nam ik af en toe. Tot dat ik op een down hill was en met 30 KM naar beneden denderde om vervolgens plotseling geconfronteerd te worden met een gat van 2 bij 2 meter. Ik kon nog net remmen en uitwijken anders was het einde verhaal Tour geweest. Dit gebeurde mijn nog een keer en vervolgens deze weggetjes toch maar gemeden. Dan maar een houten kont!Het is toch ongelofelijk dat er niet meer ongelukken gebeurd zijn in de afgelopen tijd. Met name de down hills op die slechte wegen kunnen echt killing zijn. Je kan eigenlijk niet echt opnoemen wat je allemaal aan narigheid tegenkomt daar het gewoon te snel gaat. Het is echt een loterij!

Ook hebben de trucks de laatste weken de nodige mankementen getoond zodat we niet altijd op tijd onze spullen hadden in de bush camps hetgeen wel vervelend is. Moet je in het pikke donker je tentje opzetten hetgeen me aardig afging. Bush camps zijn niet mijn hobby. Geen enkele faciliteit en vaak redelijk "unheimisch". Die echte kampeerders vinden dat fantastisch, nou het zal wel!

Goed maar nu dus voorlopig het "paved" gebeuren! De afstanden zullen wel langer worden maar dat is op zich zelf geen probleem. Irringa is een levendig stadje met heel veel markten waarvan ik zo meteen ga genieten.Daarna mijn fiets een beetje schoonmaken en olieen weer wat bijeten want dat is zo langzaam wel nodig. Ik weeg rond de 70 KG hetgeen een gewichtsverlies van ca. 14 kg betekent. De broeken zakken van mijn kont!

Ik neem aan dat ook wat dit betreft het ergste achter de rug is. Het kalorieverbruik zal ook wel wat afnemen!

Het weer is eigenlijk best heel lekker met relatief nog weinig regen. In de middag wil het af en toe is goed plenzen maar dat is het dan ook wel. Hopelijk houden we dat voorlopig zo want kamperen is al niet mijn hobby maar dan ook nog met regen helemaal niet.Ik meld me weer over een dag of 6. Ik geloof dat we nu het ritme er inhouden van 5 dagen fietsen en dan een rustdag.

Groet,Peter

Peter in Dodoma, hoofdstad van Tanzania

Dinsdagochtend vroeg, 17 maart 2009, meldt Peter zich weer:



"Jambo Muzunghu!

Inmiddels in Dodoma, de hoofdstad van Tanzania aangekomen. Dit is net zo'n verzonnen hoofdstad als Brasalia. Nirere vond in 1962 het nodig de hoofdstad te verhuizen naar het midden van het land. Geldverslindende operatie die niets heeft opgebracht daar de meeste ministeries weer terug zijn in Dar es Salaam. Wel een aardige plaats die zich goed ontwikkelt vanwege de universiteit.

Na Arushua weer het fietsleventje opgepakt hetgeen niet makkelijk was. De eerste dag was braaf en gemakkelijk maar de afgelopen 3 dagen waren weer volop "dirt roads" met flinke heuvels. Het verschil met Kenia is dat het nu modder of heel zanderig is. Enorme plassen waar de bussen doorheen knallen met het nodige waterballet. Af en toe druipt de modder van je af en ben je werkelijk door en door nat! Mijn kont gaat langzaam maar zeker ook verrekte pijn doen van al dat gebonk. Uiteraard weer een paar keer gevallen en meestal de klassieker, niet snel genoeg uit je clips zodat je als een zoutzak naar rechts of links omvalt met fiets en al! Als de negers dat zien, lachen ze zich kapot! Is ook een enorm dom gezicht en soms best wel pijnlijk. We rijden wel door een prachtig regenwoud maar je moet zo opletten waar je rijdt dat er nauwelijks gelegenheid is om om je heen te kijken. In het begin heb ik ooit iets gezegd over boetedoening, nou ik vind het nu wel welletjes. Volgens mij neem ik een voorschot op de toekomst! Vroeger bij kapelaan van Dijk was de penitentie slechts 3 weesgegroetjes en wellicht de tafel van 7.

Het kamperen wordt ook steeds spannender door de flinke regenbuien. Alles zeik nat en natuurlijk slecht te drogen dus alles vochtig incl. slaapzak en matje. Ik kijk uit naar mijn bed thuis!Nu nog 3 dagen dirt road en dan voorlopig paved!!! De volgende rustdag is Iringha hetgeen ook het einde is van deze sectie. Er zullen dus weer mensen weggaan en bijkomen. We zitten nu tegen de 6000 km en zijn dus ook qua km over de helft. Vandaag nog 97 KM dirt road naar een bush camp dus ik moet wel eens gaan fietsen anders kom ik er niet!

Je merkt overigens wel dat steeds meer mensen wat meer op zich zelf zijn. Ik ook overigens. Het duurt ook best wel lang en je bent ook een beetje uitgekeken op de meeste mensen. De derde maand is in zijn algemeenheid volgens de deskundigen de moeilijkste. De laatste maand kijk je uit naar het einde en ik in het bijzonder naar de komst van Jan. Lijkt me echt te gek met hem naar Kaapstad te fietsen. Hij kan me mooi uit de wind houden!

Ik meld me weer in Iringha!

Ik begrijp dat het sponsorgeld ongeveer gelijk loopt met het aantal gereden KM's. Op de eerste plaats wil ik iedereen hartelijk danken die gestort heeft en tevens het verzoek anderen te benaderen zodat we toch in de buurt komen van de Euro 11500,-



Groet, Peter"

Klamboefabriek AtoZ in Arusha

In Arusha in Tanzania staat de grootste klamboefabriek van Afrika: AtoZ Corp. Deze fabriek is tot stand gekomen door een samenwerking tussen Sumitomo Chemical Corp (Japan), Acumen Fund (Amerika), Exxon Mobil, de WHO en UNICEF.

Sumitomo bood de productietechnologie en de verzekering dat de klamboes op AtoZ machines gemaakt konden worden. Acumen Fund verschafte een lening en projectmanagement expertise. UNICEF biedt de garantie van een afzetmarkt en heeft bijvoorbeeld 43.000 klamboes verkocht voor distributie in Burundi en Tanzania. Exxon Mobil doneerde het basismateriaal om de klamboes te weven (polyethyleen hars), heeft onderzoek verricht naar de beste manier om sterke klamboes te maken, heeft een nieuw vouchersysteem gefinancierd en doneerde $15 miljoen voor malariavoorlichting. De WHO monitorde de kwaliteitscontrole om de te verzekeren dat de klamboes aan de zg. WHOPES standaard zouden kunnen voldoen (World Health Organization Pesticide Evaluation Scheme).

AtoZ is een lokale Tanzaniaanse klamboeproducent en retailer. De fabriek verschaft werk aan zo'n 600 medewerkers waarvan het overgrote deel vrouw is. De lokale economie wordt hiermee ondersteund en de lokale bevolking heeft een inkomen om in hun eigen levensonderhoud te voorzien.

De fabriek produceert zo'n 5 miljoen klamboes per jaar om in Tanzania en andere Afrikaanse landen te distribueren. De maandelijkse productie zal van 12.000 klamboes per maand stijden naar 27.000 klamboes per maand. De vraag naar klamboes is dan ook enorm.


Door onder een klamboe te slapen kunnen de kwetsbare jonge kinderen en zwangere vrouwen hun leven tegen de dodelijke ziekte malaria beschermen. Malaria No More! Nederland steunt diverse projecten in Afrika waarbij de klamboe een belangrijk preventief middel is. Voorkomen is beter dan genezen!

Helpt u mee het leven van jonge kinderen en zwangere vrouwen te beschermen tegen malaria? Doneer een klamboe.


Voor 10 euro kan Malaria No More! Nederland al een klamboe laten aanschaffen, op de juiste plek laten brengen en de juiste voorlichting laten geven.


Steun de stichting nu en maak nu uw bijdrage over op rekeningnr. 56.10.25.312 !!

Jambo in Arusha

Jambo allemaal,
Jambo staat in het Swahili voor goede dag!
We leven nu 10 maart en zijn precies half weg qua tijd en 5400 km onderweg hetgeen ongeveer 400 km van de helft zit. Het tweede gedeelte van de tocht zijn de etappes veelal langer. Er zitten weken tussen met gemiddelde van 160 km per dag hetgeen gecompenseerd wordt door rugwind in den regel. Hopen we maar dat de regel opgaat.
Wel wordt alles steeds groener en m.i. mooier. Fauna en flora zijn meer het Afrika wat wij er ons onder voorstellen. Met dat woestijnachtige ben ik wel een beetje klaar.
Zuid Kenia en noord Tanzania is het gebied van de Masai hetgeen wel bijzondere lieden zijn. Overigens niet de gemakkelijkste en toegankelijkste!
Vooralsnog valt het nog steeds bar tegen met de wegen. De afgelopen dagen vanuit Nairobi grens ( 160 km ) naar Arusha ( 115 KM ) waren weer loodzwaar en iedereen deelde deze mening. De dag naar Arusha 80 km dirt road en vals plat hetgeen resulteerde in een gemiddelde snelheid van ca 12 KM. Na 6 uur en 45 minuten in Arusha maar totaal gebroken en uitgewoond. Eerst op de campsite wat biertjes gedronken en vervolgens het hotel opgezocht.
Als ik op de helft de balans moet opmaken dan is het me tot nu toe fysiek tegengevallen. Buiten een paar makkelijke dagen in Egypte was het allemaal best wel heftig. Ik had ook gisteren de indruk dat ik steeds meer en sneller moe wordt. Vandaar dat de 3 rustdagen nu buitengewoon goed uitkomen.
Psychisch is het allemaal wel te doen maar zoals eerder vermeld: de sleur slaat wel een beetje toe. Het onderlinge contact in de groep is nog steeds behoorlijk ondanks wat wrevels. Er zal wel eens een uitbarsting komen. We zien wel.
Ik zit in het Impala hotel hetgeen echt luxe is. Heerlijke kamer, lekker onbijt en fijne tuin met zwembad. Boekjes lezen, zowaar een NL krant, bij eten en een koud biertje. Ik geniet er echt van. Heb zelfs een flesje wodka gekocht om een borreltje te imiteren. Verder veel zaken zoals fietsschoenen en tassen in bad gewassen. Je wil niet weten wat voor stof daaruit komt.
Vrijdag gaan we weer op pad en zijn de mooie campsites van Kenia weer passee! Bush camps en weer dirt roads maar met die rooie rommel. Niet erg als het droog is maar het regenseizoen komt eraan en dan worden dat soort wegen spekglad. De regen mag voor mij sowieso wegblijven want kamperen in de regen is zeker niet mijn liefhebberij. Ik denk overigens dat ik met het opzetten van mijn tent zo handig geworden ben dat ik dat geblinddoekt kan. Die weddenschap durf ik wel aan! Wie wil??
Arusha is een sympathieke plaats en heeft zijn bestaansrecht vanwege de Kilamajro en Safari's! Tanzania is eigenlijk een ideaal vakantieland voor doe en strand vakantie. Denk aan het beklimmen van de berg, een paar dagen safari en dan nog en weekje naar Zanzibar. Lijkt me niet gek. Voor de rest zie je dat in vergelijking met Kenia hier de tijd weer wat terug is. Allemaal wat primitiever maar zeker niet onaardig.
Het is nu dinsdagavond dus ga ik mijn gebruikelijke borrel drinken en mijn wodka uitproberen.
Ik groet jullie vanuit een zonnig Arusha waar de temperatuur zo rond de 25 graden is, dus heerlijk.

Groet, Peter

Peter in Nairobi

Vrijdag 6 maart in Nairobi aangekomen.

De twee dagen voor Nairobi waren echt fantastisch. Goede wegen, groene omgeving en heuvels die te overzien zijn. Hopelijk is dat de voorbode voor de rest van de tocht. Daarnaast zijn er genoeg mogelijkheden om te stoppen en een kop koffie of een colaatje te nemen. Het verschil tussen Ethiopië / Noord Kenia en nu is enorm en wel in elk opzicht. Campsites met douches die werken en ook nog warm water. Koud bier i.p.v. warme cola! Toiletten die aardig schoon zijn i.p.v. een gat. Mensen die buitengewoon vriendelijk en belangstellend zijn.

Dit gedeelte van Kenia is redelijk welvarend en het is opvallend hoeveel scholen je tegenkomt. Gisteren (6 maart) Nairobi binnengereden in convooi. Bloedheet en een enorme stank van al het verkeer. Mijn kop verbrand daar ik geen kapje op had onder mijn helm en de dag ervoor maar weer eens de tondeuse eroverheen gehaald had. Ziet er niet uit. Allemaal verbrande strepen op je kop. Zo'n convooi gaat helaas niet anders maar is geen plezier. Duurt heel lang en is nogal gedoe. Uiteindelijk zitten we op een campsite buiten Nairobi en heeft het geen zin een hotel te nemen daar we morgen weer op tijd weg moeten richting Arusha.

Vandaag ga ik wel even de stad in om wat " couleur local" op te doen.

Er zijn heel wat mensen vetrokken naar verschillende oorden en er komen ook wat " sectional riders" bij.

Zo langzaam maar zeker komen er toch wat irritaties, ook bij mij over verschillende mensen. Ik heb een Duitser precies gezegd wat ik over hem dacht hetgeen die niet zo leuk vond. Zo’n vervelende arrogante IBMer. Ik kan me die lieden nog herinneren uit de tijd met Margreet. Gelukkig dondert hij op na Arusha. De sleur slaat bij mij ook wel een beetje toe. Daarom kijk ik uit naar Arusha daar we daar 3 dagen vrij hebben.

In Arusha zijn we precies op de helft van de tijd maar niet van de KM's! We hebben nu een dikke 5000 km achter de rug. De tweede helft wordt er per dag meer gereden. Morgen b.v. al 160 KM!!

Vanaf vandaag krijgen we ook een andere " tour director" hetgeen ik jammer vind daar de vorige buitengewoon goed was. Er komt ook wat andere nieuwe staff bij. We zien wel!

Er zijn uiteindelijk nog 12 EFI'rs over die het m.i. ook wel volhouden tot het einde! Veel respect voor en hoe ze dat tot nu toe gedaan hebben. Het zijn over het algemeen wel de jongere maar er is er toch ook een bij van 50 en een vrouw!

In Arusha meld ik me weer als er iets bijzonders te vertellen valt.

Groet, Peter

De hel van Noord Kenia achter de rug

Woensdag 4 februari meldt Peter zich weer:

"Ik ben weer in de lucht!

Na alle dirt roads hebben we vandaag een gewone dag met slechts 35 km bergop hetgeen 3 ,5 uur duurde en vervolgens in 40 minuten 40 km naar beneden met snelheden van boven de 50 km op een redelijk goede weg! Wel oppassen voor gaten in de weg. Je kan geen moment je concentratie verliezen maar het is wel heerlijk na zo'n lange klim.

De dagen ervoor waren werkelijk verschrikkelijk. Gisteren ook maar eens niet gereden. De dag ervoor een vallende fietser tegen me aangereden en met zijn pedaal mijn linker kuit open. De wond valt wel mee maar mijn spier doet nogal pijn. Gaat wel weer over.

Iedereen is blij dat de hel van Noord Kenia achter ons is. De wegen waren zo slecht zodat je totaal geen snelheid kon maken en totaal door elkaar gehotst werd. Heeft helemaal niets met fietsen te maken, dat zeiden zelfs de echte mountain bike jongens.

Vandaag rond Mount Kenia gereden in een prachtig gebied. Heel veel bergen en prachtige vergezichten. Het verschil in landbouwmethodes hier en in Ethiopië en Sudan is wel levensgroot. Hier heel modern. Ook veel bloemenbedrijven met enorme kassen. Ik heb wel eens een uitzending gezien dat Nederlanders hier op dit gebied aktief zijn. Ziet er allemaal zeer professioneel uit!

Nu zitten we in een lekker hotel waar ik zowaar in bad heb gelegen in warm water. Was ook wel nodig. Lekker mijn spullen laten wassen en de zooi een beetje opruimen. Grote pot bier erbij en het is pas 15.00 uur.

Over twee dagen in Nairobi met nog twee flinke dagen fietsen. Dan schiet het allemaal ook een beetje op. Er zijn een paar mensen in de groep die trekken het niet meer en zijn al naar Nairobi of Arusha vertrokken per bus. De routines gaat ze tegen staan hetgeen ik me wel enigszins kan voorstellen. Elke dag is min of meer hetzelfde en wellicht voor de of ander te eentonig.

Het is niet anders. Je moet je daar een beetje op instellen en het verstand af en toe op nul zetten.

Het weer is hier aangenaam. Niet te warm en je merkt dat de regentijd eraan staat te komen. Zit ik ook niet echt op te wachten maar we zien wel.

Ik meld me in Nairobi weer a.s. vrijdag.

Groet,Peter"

Storm en onweersbui

Vrijdag 27 februari kan Peter weer mailen:
"Ik ben weer in de lucht! Nu zitten we in Marsabit. Ik ga jullie niet vervelen hoe ernstig het allemaal is want dat wordt eentonig. Nou ja, eventjes dan.
De laatste dagen Ethiopië waren, zoals gebruikelijk in dat land, bergachtig maar dan iets minder. Minder kinderen omdat de regio dun bevolkt is dus dat was goed. De grens in Moayala gepasseerd en toen de Meltdown Madness in. Het noorden van Kenia was enkele jaren een gebied wat beheerst werd door bandieten en struikrovers genoemd schifta's. De regering had geen enkele controle. Inmiddels is dat verbeterd en rijden er politie en militairen rond. Tijdens onze kampen zijn er ook altijd gewapende militairen bij.Voor de rest is het een grote woestijn, heel dun bevolkt en veel lavasteen en zand. De eerste twee dagen kwam ik nog aardig door - alhoewel helemaal kapot - maar vandaag heb ik toch echt de truck opgezocht. Mijn fiets maar ook mijn benen wilden niet meer en er viel totaal niet te fietsen op mijn fiets op deze lavastenen. Een groot gekkenhuis. Dus er zijn nu 85 KM erbij van niet gereden KMs. Jammer maar waar! Ik ben denk ik zo’n 8-10 kilo kwijt; ik verbruik dan ook 4000-5000 cal per dag.
Gisternacht nog een geweldige storm en onweersbui over ons heen gehad hetgeen de ellende kompleet maakte.
Nog 3 dagen dirt road en dan richting Nairobi. Hopelijk wordt het na Nairobi allemaal wat luxer en gemakkelijker. We zien wel.

- Peter"

Dirt roads

"Dirt Road:
Ik heb op de fiets bedacht jullie daarover wat te vertellen. Voor de dames onder jullie: dirt roads heeft niets te maken met vieze weg of zoiets.
Ik ga jullie trachten te beschrijven wat een dirt road is. In ieder geval niet geasfalteerd. Meestal vrij smal met vastgereden keien, grint, rotsen. Veelal gravel of zand. Karrensporen van vrachtwagens van een meter diep veroorzaakt in het regenseizoen. Heuvels en dalen, richels, wasboord en enorme gaten. Je bent voortdurend bezig alles te ontwijken maar dat lukt je gewoon niet. Je kan je stuur geen moment loslaten om met een hand een vlieg of kriebel te bewerken. Je trilt door heel je lichaam en er is geen moment rust. Je moet je camalbag vol met water hebben want je bidons kan je niet gebruiken tijdens het rijden. Als je een heuvel afgaat, wil je snelheid maken met alle risico’s vandien. Als er een vrachtwagen langskomt of tegemoet, zie je twee minuten helemaal niets door het stof en ben je genoodzaakt langzamer te gaan hetgeen super lullig is als je de heuvel afgaat hetgeen je op den duur ook niet meer doet. Je handen zijn ook na een paar uur totaal verdoofd. Een heel raar gevoel. Dat is ook het moment om te rusten.
Het is gewoon een groot avontuur en je moet eigenlijk een mountain bike hebben met brede banden om er plezier aan te beleven. Mijn banden zijn gewoon te smal ! Er zijn in de groep heel wat klappers gemaakt maar zover niet iets echt ernstig.
Ik denk dat we over 3 dagen - na de rustdag van morgen 28 februari - het ergste achter de rug hebben en we ook weer wat luxe tegemoet kunnen zien in de vorm van een douche die werkt en een wc waar je op kan zitten.
Voor de rest alles kits en ga ik zo meteen een lekker biertje drinken.

- Peter"