Vrijdag 27 februari kan Peter weer mailen:
"Ik ben weer in de lucht! Nu zitten we in Marsabit. Ik ga jullie niet vervelen hoe ernstig het allemaal is want dat wordt eentonig. Nou ja, eventjes dan.
De laatste dagen Ethiopië waren, zoals gebruikelijk in dat land, bergachtig maar dan iets minder. Minder kinderen omdat de regio dun bevolkt is dus dat was goed. De grens in Moayala gepasseerd en toen de Meltdown Madness in. Het noorden van Kenia was enkele jaren een gebied wat beheerst werd door bandieten en struikrovers genoemd schifta's. De regering had geen enkele controle. Inmiddels is dat verbeterd en rijden er politie en militairen rond. Tijdens onze kampen zijn er ook altijd gewapende militairen bij.Voor de rest is het een grote woestijn, heel dun bevolkt en veel lavasteen en zand. De eerste twee dagen kwam ik nog aardig door - alhoewel helemaal kapot - maar vandaag heb ik toch echt de truck opgezocht. Mijn fiets maar ook mijn benen wilden niet meer en er viel totaal niet te fietsen op mijn fiets op deze lavastenen.
Een groot gekkenhuis. Dus er zijn nu 85 KM erbij van niet gereden KMs. Jammer maar waar! Ik ben denk ik zo’n 8-10 kilo kwijt; ik verbruik dan ook 4000-5000 cal per dag.Gisternacht nog een geweldige storm en onweersbui over ons heen gehad hetgeen de ellende kompleet maakte.
Nog 3 dagen dirt road en dan richting Nairobi. Hopelijk wordt het na Nairobi allemaal wat luxer en gemakkelijker. We zien wel.
- Peter"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten