Vanmorgen vroeg, vrijdag 20 maart, mailt Peter ons zijn avonturen. Het was deze keer wel heel erg heftig zoals jullie hieronder kunnen lezen. Gelukkig heeft hij het allemaal overleefd en zijn we natuurlijk heel trots op hem. Het is echt super dat hij inderdaad zo gezond blijkt te zijn. Want dat is natuurlijk wel het allerbelangrijkste bij deze tocht. "Wir haben es hinter uns gebracht!!! Dat kan je wel zeggen.
Ik ben eigenlijk wel een beetje trots op mijzelf dat ik dit traject in zijn geheel gefietst heb. Dat kunnen er niet vele zeggen. De trucks zaten behoorlijk vol met fietsers die er de brui aan gaven en wel begrijpelijk. Ik zat ook wel lekker in mijn vel en dat helpt maar uiteindelijk ben ik toch een gewone huis, tuin en keuken fietser, niet waar? Het was ongelofelijk zwaar de laatste week met 6 dagen dirt road op een rij.Hoe is het mogelijk om zulke slechte wegen te bouwen.
Er zijn ook te veel ongelukken gebeurd waarvan een echt vervelende. Paul Porter, een Amerikaanse professor, is bij een afdaling gevallen in een kuil met als gevolg een slagaderlijke bloeding en een ingewikkelde elleboogfractuur. Ik was 2 minuten nadat het gebeurd was bij hem en het zag er allemaal buitengewoon slecht uit. Hij is inmiddels richting US. Reuze jammer want hij was een van de toppers en een hele goede fietser!
Ook hebben er zich andere ongelukken voorgedaan zonder ernstige afloop. Een Canadees met nierproblemen zal ook waarschijnlijk vertrekken.
Ik ben echt een geluksvogel zo ver! Ben niet echt ziek geweest en voel me uitstekend. Dit 
moeten we wel even volhouden! Ik ben zelf wel tot twee keer toe aan een echte klapper ontkomen. Naast de dirt road loopt vaak een pad hetgeen door 'locals' gebruikt wordt om te lopen of te fietsen en wat stukken beter is dan de "hoofdweg". Deze nam ik af en toe. Tot dat ik op een down hill was en met 30 KM naar beneden denderde om vervolgens plotseling geconfronteerd te worden met een gat van 2 bij 2 meter. Ik kon nog net remmen en uitwijken anders was het einde verhaal Tour geweest. Dit gebeurde mijn nog een keer en vervolgens deze weggetjes toch maar gemeden. Dan maar een houten kont!Het is toch ongelofelijk dat er niet meer ongelukken gebeurd zijn in de afgelopen tijd. Met name de down hills op die slechte wegen kunnen echt killing zijn. Je kan eigenlijk niet echt opnoemen wat je allemaal aan narigheid tegenkomt daar het gewoon te snel gaat. Het is echt een loterij!
Ook hebben de trucks de laatste weken de nodige mankementen getoond zodat we niet altijd op tijd onze spullen hadden in de bush camps hetgeen wel vervelend is. Moet je in het pikke donker je tentje opzetten hetgeen me aardig afging. Bush camps zijn niet mijn hobby. Geen enkele faciliteit en vaak redelijk "unheimisch". Die echte kampeerders vinden dat fantastisch, nou het zal wel!
Goed maar nu dus voorlopig het "paved" gebeuren! De afstanden zullen wel langer worden maar dat is op zich zelf geen probleem. Irringa is een levendig stadje met heel veel markten waarvan ik zo meteen ga genieten.Daarna mijn fiets een beetje schoonmaken en olieen weer wat bijeten want dat is zo langzaam wel nodig. Ik weeg rond de 70 KG hetgeen een gewichtsverlies van ca. 14 kg betekent. De broeken zakken van mijn kont!
Ik neem aan dat ook wat dit betreft het ergste achter de rug is. Het kalorieverbruik zal ook wel wat afnemen!
Het weer is eigenlijk best heel lekker met relatief nog weinig regen. In de middag wil het af en toe is goed plenzen maar dat is het dan ook wel. Hopelijk houden we dat voorlopig zo want kamperen is al niet mijn hobby maar dan ook nog met regen helemaal niet.Ik meld me weer over een dag of 6. Ik geloof dat we nu het ritme er inhouden van 5 dagen fietsen en dan een rustdag.
Groet,Peter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten