Bericht ontvangen op zaterdag 7 februari 2009:"Ik ben weer in de lucht na ons vertrek uit Karthoum. 6 dagen achter elkaar fietsen is geen kleinigheid kan ik jullie verzekeren en zeker de dagen die we achter ons hebben.
De eerste 3 dagen na Karthoum waren lang (140 km per dag), veel verkeer, niet zo'n mooie omgeving (saai) en heel veel en harde tegenwind. Dat is echt slopend. Je ziet je snelheid teruglopen tot 12/13 km per uur en minder. De eerste avond wel in een fantastisch kamp aan de Blue Nile gekampeerd waar gezwommen kon worden. Super plek. De andere kampen waren matig. Een dag " hydration problems" gehad omdat ik te weinig gedronken heb. In het kamp na 5 liter vocht kon ik eindelijk plassen. Geen goede ervaring. Zal me niet meer gebeuren!!!
De vierde dag van richting veranderd en hoofdzakelijk mee of schuine wind mee! Net die dag slechte benen maar verder geen probleem. Overigens alle dagen vanaf 11.30 uur bloedheet (44 graden) dus in de morgen vroeg weg en proberen zo veel mogelijk km's te maken voordat het warm wordt.
De vierde dag naar de grens met Ethiopië, het plaatsje Matema. Een grote puinhoop daar. Het "uitchecken" uit Sudan ging redelijk snel maar het binnenkomen in Ethiopië duurde rond 2 uur. Meteen na de grens gekampeerd op een vieze plaats. Zo'n grensplaatsje is toch al een rovershol met allerlei lugubere lieden, hoeren en ander tuig. Meteen een biertje genomen (zie foto) hetgeen we een dikke twee weken hebben moeten ontberen. Ethiopië is een land wat 60% christelijk is dus je bent ook af van het gejank van die moskeeën. Aan de andere kant schuilt er ook meer gevaar. Er wordt minder snel en hard gestraft dus oppassen geblazen. Je merkt dat je hier meer op je tellen moet passen.
De volgende dag de bergen in met heel veel "unpaved" roads. Ik kan jullie vertellen het was een hel!!! Iets minder warm maar je komt gewoon niet in een ritme en heel veel lopen. Liters vocht gooi je naar binnen en nooit genoeg. Onder "dirt roads" moet je je voorstellen: vast gereden zand/klei met allerlei lossen stenen van verschillende afmetingen en dan heuvel op en af. Na 10 KM maakte ik een salto van 180 graden daar mijn voorwiel plotseling dwars stond. Rechter knie, heup en elleboog beschadigd. Ik was ook helemaal alleen en niet helemaal op de goede weg toen het gebeurde en best wel een nare ervaring!
Vrachtwagens passeren en veroorzaken een dermate stofwolk dat je twee minuten niets ziet. Als je dan net op een helling naar beneden zit is dat wel link. Je ziet niets maar wilt gebruik maken van de helling. Het schiet ook niet op: 10/12 km per uur als het goed gaat. Die dag 6.30 op mijn fiets gezeten en totaal afgeloederd in het kamp gearriveerd. Je bent dan zo moe dat het opzetten van je tent een heel karwei is. Uiteindelijk toch kunnen eten en vroeg gaan slapen. De volgende dag (donderdag 5 februari) vroeg op want het beloofde de zwaarste dag van de tour te worden. Dag begon slecht! Ik pakte mijn fiets en mijn zadel vloog eraf. Het bevestigingsmechanisme aan de zadelpen was afgebroken. Ongelofelijk dat ik de dag ervoor niets gemerkt heb. Je kan natuurlijk een enorme klapper maken. Er zijn vele diameters van zadelpennen maar onze mechanic had een spare one! Zo goed als de hele weg unpaved en 1200 meter omhoog over 10 KM. Een grotere hel heb ik niet meegemaakt. Ik denk dat ik wel 4 km gelopen heb hetgeen mijn hartslag ook laat oplopen tot 92%. Uiteindelijk aan de top aangekomen alwaar een cokestop was. Mijn fiets buiten neergezet en er verzamelen zich dan meteen 100 kinderen en ouderen om je heen. Na twee minuten herinnerde ik me dat mijn horloge aan mijn stuur zat. Met recht "zat" want die was weg. Dit zou in de Sudan nooit gebeuren. Vervolgens een afdaling die paved was en waar snelheden van max. 56 km gehaald werden. Toen weer unpaved met heuvels. Ik kwam totaal op om 13.20 uur bij de lunchtruck aan waar ik geen boe of ba meer kon zeggen. Nog eens 40 km in deze omgeving was te veel voor me. Ik heb besloten voor de eerste keer in de truck mee te rijden. Ik voel me daar best wel en beetje K onder maar het is niet anders. Er zijn grenzen en die waren bij mij, en zeker bij mij niet alleen, bereikt. Dan maar geen EFI**. Jammer maar waar! Een hele hoop mensen waren s'morgens helemaal niet begonnen.
De rustdag nu in Gondor komt wel zeer gelegen. Het is hier prachtig. De stad ligt op een hoogvlakte en vanuit het hotel een schitterend uitzicht. Het is ook wat koeler daar het hoog ligt en je ziet af en toe een wolk. Gondor is de oude hoofdstad van Ethiopië en best wel een beetje toeristisch. Ik ga nu genieten van de markt en andere zaken.
Groet, Peter"
**EFI=Every Fabulous Inch - als je iedere etappe fietst en niet in de truck meerijdt, krijg je de EFI medaille. EFI wordt ook wel anders genoemd - Every F...... Inch.........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten